بسم الله الرحمن الرحیم
«إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولاً»؛
احزاب (33)، آیه 72.؛
«ما امانت را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم؛ ولى آنها از حمل آن خوددارى کردند و از آن هراس داشتند؛ اما انسان، این بار را بر دوش کشید. او بسیار ظالم و جاهل بود. (قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خودش ستم کرد)».
آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعهی کار به نام من بیچاره زدند
یا
عاشقان زمرهی ارباب امانت باشند
لاجرم چشم گهربار همانست که بود