می‏ دانید؛ واقعاً نمی ‏دانید چه لذتى دارد وقتى سیاهى چادرم، دل مردهایى که چشمشان به دنبال خوش‏رنگ‏ترین زن‏هاست را می‏زند .
نمی ‏دانید؛ واقعاً نمی ‏دانید چه لذتى دارد وقتى مردهایى که به خیابان می ‏آیند تا لذت ببرند، ذره ‏اى به تو محل نمی ‏گذارند.
نمی ‏دانید؛ واقعاً نمی ‏دانید چه لذتى دارد وقتى شاد و سرخوش، در خیابان قدم می ‏زنید؛ در حالى که دغدغه این را ندارید که شاید گوشه ‏اى از زیبایی ‏هاتان، پاک شده باشد و مجبور نیستید خود را با دلهره، به نزدیک‏ترین محل امن برسانید تا هر چه زودتر، زیبایى خود را کنترل کنید؛ زیبایى از دست رفته ‏تان را به صورتتان باز گردانید و خود را جبران کنید.
نمی‏ دانید چقدر لذت‏بخش است وقتى وارد مغازه ‏اى می‏شوم و می‏پرسم: آقا! اینا قیمتش چنده؟ و فروشنده جوابم را نمی‏ دهد؛ دوباره می ‏پرسم: آقا! اینا چنده؟ فروشنده که محو موهاى مش ‏کرده زن دیگرى است و حالش دگرگون است، من را اصلاً نمی ‏بیند. باز هم سؤالم بی ‏جواب می ‏ماند و من، خوشحال، از مغازه بیرون می ‏آیم .

لذتش را درک میکنم وقتى در خیابان و دانشگاه و... راه می‏روم و صد قافله دل، همراه من نیست.
لذتش را درک میکنم وقتى جولانگاه نظرهاى ناپاک و افکار پلید مردان شهرمان نیستم.
لذتش را درک میکنم وقتى می ‏بینم که می ‏توانم اطاعت خدایم را بکنم؛ نه هوایم را.
لذتش را درک میکنم وقتى در خیابان راه می ‏روم؛ در حالى که یک عروسک متحرک نیستم؛ یک انسان رهگذرم.
واقعاً نمی ‏دانید چه لذتى دارد این حجاب من که آنرا با شور سرشار عشق و معرفت پذیرفته ام!